ഒരു വലിയ നഷ്ടത്തിന്റെ ഓർമ്മയിൽ...

രണ്ടു ദേശങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ഒരേ മനസ്സോടെ ആഘോഷിക്കുന്ന ഉത്സവമായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ നെന്മാറ വല്ലങ്ങി വേല....വേലക്കുള്ള കൊടി ഉയർന്നാൽ തന്നെ ദേശം ഉത്സവതിമിർപ്പിൽ ആവും.വീടുകളിൽ വിവാഹം കഴിഞ്ഞു പോയ പെണ്മക്കളും കുടുംബവും ,പിന്നെ ജോലിക്കായി ദൂരെ സ്ഥലങ്ങളിൽ ആയിപ്പോയവരും തിരികെ നാട്ടിൽ എത്തുന്ന സമയം,കുട്ടിക്കൂട്ടങ്ങൾ എല്ലാം ഒത്തു കൂടുന്ന സമയം...അങ്ങിനെ ഓരോ വീടും ആനന്ദത്തിൽ അമരും. കൊയ്തു കഴിഞ്ഞ പാടത്തും പറമ്പിലും കുട്ടിക്കൂട്ടങ്ങൾ ഒഴുകി നടന്നു....കുളത്തിലെ വെള്ളത്തിൽ നീന്താനും മണിക്കൂറുകൾ തിമിർക്കാനും അവർ മത്സരിച്ചു.താത്കാലിക മായി കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ ഹൽവ,ഈന്തപ്പഴം കടകളിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ അവ തിന്നു രസിച്ചു.വെയ്ക്കുന്നേരങ്ങളിൽ അമ്പലപറമ്പിലെ  പന്തലുകളുടെ ഒരുക്കങ്ങൾ വിലയിരുത്തി..  ഊഞ്ഞാൽ ആടി ...ആന എഴുന്നള്ളത്തും... പഞ്ചവാദ്യവും രാത്രിയിൽ കണ്ണു പുളിപ്പിക്കുന്ന നിറങ്ങൾ കൊണ്ടും ചെവി പൊട്ടിക്കുന്ന അമിട്ടിന്റെ ശബ്ദവും ആസ്വദിച്ചു....ബാല്യം സമ്പന്നമാക്കി.രാത്രി വേല കാണാൻ പോകുന്ന ചക്ലിയകൂട്ടത്തിന്റെ കലപിലകൾ കണ്ടു കൗതുകപ്പെട്ടു.ആണുങ്ങളുടെ തോളിൽ കുട്ടികൾ അഭിമാനത്തോടെ നിവർന്നിരുന്നു.സ്‌ത്രീകളുടെ തലയിൽ രാത്രി ഭക്ഷണങ്ങൾ നിറച്ച കലങ്ങൾ  അവയോടൊപ്പം മത്സരിച്ചു.വളരെ വേഗം ആണ് ആ കാലം അവസാനിച്ചത്....ഉത്സവം കാണാൻ കാറുകളിൽ അന്യദേശക്കാർ വന്നു തുടങ്ങി.അവർ പാടത്തും പറമ്പിലും ഒത്തുകൂടി .കുപ്പികളിൽ നിറച്ച ദ്രാവകങ്ങൾ കുടിച്ചു അവ്യക്തമായ ശബ്ദത്തിൽ ഉറക്കെ സംസാരിച്ചു.വഴിയരികിലെ തട്ടുകടകളിൽ നിന്ന് ഭക്ഷണം കഴിച്ചു രാത്രിയും പകലും ചുറ്റിനടന്നു.പാടത്തും പറമ്പുകളിലും മദ്യക്കുപ്പികൾ നിറഞ്ഞു.ഭക്ഷണ അവശിഷ്ടങ്ങളും മലമൂത്ര ങ്ങളും കൊണ്ടു നാട് മലിനമാക്കി...അവർ തിരിച്ചുപോയി.കുട്ടികൾ വീടുകളിൽ തടവിലായി.... ഉത്സവം അവരിൽ നിന്ന് അകന്നുപോയി.ചക്ലിയകൂട്ടം ഇല്ലാതായി.....ഗ്രാമത്തിന്റെ നെയ്‌ർമല്യം ഇന്നിനി ഒരിക്കലും തിരികെ വരാത്ത രീതിയിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു.