എല്ലാം അവരുടെ ലീലാവിലാസങ്ങൾ

രണ്ടു ദിവസത്തെ പൂജകർമ്മങ്ങളിൽ ഒന്നുപോലും വിട്ടുപോകാതെ കാണാനും മനസ്സിലാക്കാനും പങ്കുകൊള്ളാനും ശ്രമിച്ചിരുന്നു. രണ്ടു സംഭവങ്ങൾ ആണ് അതിൽ ഏറ്റവും എന്നെ അത്ഭുതവും അളവറ്റ ആനന്ദവും എനിക്ക് തന്നത്. അതിൽ ഒന്ന് ബിംബങ്ങളുടെ കണ്ണു തെളിയിക്കുന്ന ചടങ്ങാണ്.സൂര്യനെയും ചന്ദ്രനെയും കണ്ണുകൾ ആയി സങ്കൽപ്പിച്ചു ...അവർ ഉള്ളിടത്തോളം കാലം ആരാണോ എന്തിന് വേണ്ടിയാണ്  ഈ അമ്പലം സ്ഥാപിക്കുന്നത് ആ കുടുംബത്തിന്റ് എല്ലാ സംരക്ഷണം ഏറ്റെടുത്തു സംരക്ഷിക്കണം എന്ന പ്രാർത്ഥനയോടെ ആണ് കണ്ണുകൾ തെളിക്കുന്നത്.ഒരു മറയ്ക്ക് പിന്നിൽ വച്ചാണ് കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്യുന്നത്.കണ്ണുകൾ തെളിച്ചു കഴിയുമ്പോൾ മുഖദര്ശനത്തിനായി ഒരു വലിയ കണ്ണാടി മുന്നിൽ വയ്ക്കും.അതിന് പിന്നിൽ കുട്ടികളും സ്‌ത്രീകളും പുരുഷന്മാരും ഉൾപ്പെടെയുള്ള കുടുംബാംഗങ്ങൾ നിരന്നു നിൽക്കും.അവർ കണ്ണു തുറക്കുമ്പോൾ ആദ്യ ദർശനം അവരുടെ  തന്നെ പ്രതിബിംബതോടൊപ്പം നിൽക്കുന്ന കുടുംബാംഗങ്ങൾ നിൽക്കുന്നതായി ആണ്.അതു സങ്കല്പിച്ചപ്പോൾ തന്നെ എനിക്ക് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു. കണ്ണാടിയിൽ നോക്കിയപ്പോൾ ആണ് ഈ സങ്കൽപം എന്റെ ഉള്ളിൽ പതിഞ്ഞത്.

നഗരാജാവിനനെ കലശത്തിൽ ആവാഹനം നടത്തിയതിന് ശേഷം ബിംബം പീഠത്തിൽ നിന്ന് ഇളക്കി എടുക്കാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ ആണ് മനസ്സിലായത് അതു ഉറപ്പിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്നത് ബിംബത്തിനു ഭ്രംശം വരാതെ പൊട്ടിച്ചെടുക്കുക  അതികഠിനം തന്നെ എന്ന്. ചുറ്റും ഉറപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന അഷ്ടബന്ധം ഇളക്കി എടുക്കുക എളുപ്പമല്ല.ഒടുവിൽ ഭട്ട്മാം ഒരു കല്ലുളിയും ചുറ്റികയും കിട്ടുമോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു.അല്ലെങ്കിൽ ഒരു കാല്ലാശാരിയെ കിട്ടുമോ എന്ന് ചോദിച്ചു.അപ്പോഴാണ് തലേന്ന് മുറ്റം ക്ലീൻ ചെയ്യുമ്പോൾ കിട്ടിയ ഇരുമ്പിന്റെ ഒരു ഉളിയും  ചുറ്റികയുടെയും കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്.ഓടിച്ചെന്ന് അതു എടുത്തു കൊടുത്തു.നിമിഷനേരം കൊണ്ടു പീഠത്തിൽ നിന്ന് ബിംബം ക്ഷതം ഒന്നും ഏൽക്കാതെ ഇളക്കി എടുക്കുവാനും സാധിച്ചു.ഈ നിമിഷം വരെ ആ സാധനങ്ങൾക്ക് അവകാശിയായി ആരും വന്നിട്ടില്ല.അറിയാതെ ആങ്കിലും  ആരോ മറന്നുവച്ച ആ സാധനങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നു എങ്കിൽ പൂജകളും മറ്റും ഒരുപാട് വൈകിയേനെ.